İTİRAZ İHTİYACI

Dolmuş yavaş yavaş bana doğru geliyor. Yanıma yaklaşınca el sallıyorum durması için. Hemen önümde duruyor.Biniyorum usulca.Binmeden hazırladığım parayı uzatıyorum şoföre: 

-Şuradan bir kişi alır mısın?
 -Neresi?
-Beytepe köprüsü.
-Para üstü.
-Teşekkürler.

Dolmuş şoförü ile önceden kurgulanmış olan bu konuşmayı gerçekleştirdikten sonra boş bulduğum bir yere oturuyorum.Dolmuş yolcu toplamak için yavaş gitmeye devam ediyor.Bu esnada şoför radyoyu açıyor.Ağlamaklı bir ses tonuyla bir şarkıcı karşılıyor bizi.Bugüne kadar bindiğim dolmuşların neredeyse tamamında ağlamaklı ses tonuyla yapılan bu tarz müziğin çalınması garibime gidiyor.Dolmuş şöförleri gerçekten hoşlanıyorlar mı bu müzik türünden yoksa dolmuş şoförü olmanın gereği olarak mı görüyorlar çözebilmiş değilim.Ama bizim dolmuş şoförünün bu müzik türünden hoşlandığı fikrine kapılıyorum.Şarkıcıya baştan sona eşlik ediyor.Bu ağlamaklı ses tonu onu ‘damardan’ etkiliyormuş gibi görünüyor.Şarkı bitiyor ve radyodan bu sefer biraz daha neşeli bir ses yükseliyor. 

“Merhaba sevgili dinleyenler” diye başlıyor bu neşeli ses konuşmaya. O kadar çok şey söylüyor ki takip edemiyorum.En sonunda “şimdi Müslüm Gürses’ten ‘İtirazım Var’adlı parçayı dinliyoruz” diyor ve Müslüm Gürses’in sesini duymaya başlıyorum. 

“Ben hep yenilmeye mahkum muyum? 
  Ben hep ezilmeye mecbur muyum? 
  İtirazım var bu yalan dolana…” diye sürüp gidiyor parça. Dinliyoruz. 

Şarkı bitince dinlemekte olduğumuz radyo kanalı reklam vermeye başlıyor.Dolmuş şoförü kanalı değiştirmiyor ve bu vesileyle reklamları da dinliyoruz. Müslüm Gürses’in sesini tekrar duyuyoruz reklamlarda. Hem de biraz önce dinlediğimiz parçanın ezgisiyle. Bir an şaşırıyorum. Dinliyorum reklamı. Şarkının sözleri tamamen değişmiş: 

“Yatak yorgan setine 
  Şu LCD TV’ye 
  Yeni bir elbiseye ihtiyacım var...”diye sürüp gidiyor reklam. 

‘İtirazım var’ın ‘ihtiyacım var’a dönüşmüş olması üzüyor esasında beni. Varoşlardan yükselen itiraz seslerinin gelmiş olduğu son noktanın ihtiyaç feryatları olmasını garipsiyorum. Sadece bu şarkının sözleri mi değiştirilmiştir yoksa o şarkı sözlerinin hitap ettiği yaşamlar mı değiştirilmiştir diye soruyorum kendi kendime. Uzun zamandır varoşlardan bir itiraz sesinin yükselmediğini anımsıyorum. Ancak ‘ihtiyacım var’ sesinin hayli fazla çıktığını biliyorum. Varoşlardaki insanların kendilerini unutanlara karşı tepkilerini, itirazlarını yüksek sesle dile getirmeleri beklenir diye düşünüyorum. Zaten unutulmuş olanların, tepkisizlikleriyle daha da fazla unutulacaklarını düşünüyorum. Eğer tepkisizliğin bir ahlakı varsa,itirazım var yerine ihtiyacım var denilerek tepkisizliğin ahlakının da lekelendiğini hissediyorum. Hayatlarımızı çepeçevre saran kapitalist bilincin en başarılı icraatının, itirazım var yerine ihtiyacım var söylemini getirmiş ve kabul ettirmiş olması olduğuna bir kez daha inanıyorum. Reklamdan,dönüştürülmüş şarkı sözlerinden nefret ettiğimi hissediyorum. Kapitalist bilincin gözümüze soka soka bizleri kendi toplum mühendislerinin tasarladığı hayat formuna sokuyor olmasından rahatsızlık duyuyorum. 

Dolmuş Beytepe köprüsüne yaklaşıyor. Oturduğum yerden kalkıyorum.”Durakta inecek var.”diyorum. Dolmuş durağın önünde duruyor. İniyorum dolmuştan. Tam karşımdaki duvarda bir afiş görüyorum. “Emek sömürüsüne,kapitalizme karşı 1 Mayıs’ta alanlara” yazıyor afişte.En azından bir itiraz sesi duyar gibi oluyorum.Seviniyorum."Dolmuştaki ruh halimden sonra iyi geldi bu afiş" diyorum içten içe.Sonra 1 Mayıs deyince aklıma ilk ne geliyor diye düşünüyorum. İlk aklıma gelenin polis ile eylemcilerin çatışması olması rahatsız ediyor beni. Kuşkulanıyorum.Eylemde emeğin,işçinin sorunlarını,itirazlarını dile getirenler muhakkak oluyordur.İşçinin,emek sahibinin kapitalizme karşı görüşlerini belirtenler de oluyordur.Ama bu zihnimdeki 1 Mayıs portresinin taşlı,sopalı,biber gazlı öğeler içermesini engelleyemiyor. “Bu polisin suçu veya bu eylemcilerin suçu” diyemiyorum.Aklımı kim suçludan öte bir şey kurcalıyor.“1 Mayıs’ın anlamı da,görünümü de tıpkı Müslüm Gürses’in şarkı sözleri gibi değiştirildi mi?” diye sormaktan alamıyorum kendimi.